Desvendar das faces.

Ofegante instante que não me deixa pensar.
Pensante ludibrioso momento que fez-me clarear as pálpebras e abrir os olhos.
Enxergando faces ao meu redor, o pudor de falsetas olhares.
O vento que me diz a verdade, rela seus olhos e veda os podres pesares.
Fitando os momentos confusamente indecisos. Decido deixar-te decidires o que realmente queres, e então mostrar-tes que o tempo derruba suas facetas e farsantes que te guiam em repugnantes lances.
Libertado de maus veres, viu que da sincera parte que lhe toca o peito , brota um puro reflexo de acentuados faros e inoblíquos olhos.
Fixantes e penetrantes seres, que brilham por si só de tanto esbanjar amor e gozar de saberes por se aliar ao tempo.

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

Solto.

Velha Árvore

Um minuto